بررسی کارایی فرایند های فتوکاتالیستی با و بدون حضور آب اکسیژنه در حذف سیانید از محلول های آبی

سابقه و هدف: سیانید جزء آلاینده های خطرناک محیط زیست می باشد و از صنایعی مانند آبکاری، معدن کاری و رنگ سازی وارد محیط زیست می شود. هدف از این مطالعه، بررسی حذف سیانید توسط فرایند فتوکاتالیستی زیرکونیا با و بدون 2o2h (hydrogen peroxide) بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه کاربردی- بنیادی بود که در مرکز تحقیقات مهندسی بهداشت محیط انجام شد. پس از ساخت فتوراکتور، کارایی فرایند فتوکاتالیستی با نانوذره zro2 (zirconium dioxide) و 2o2h در حذف سیانید، با تغییر متغییرهایی مانند مقدار نانوذره (4-25/0 گرم در لیتر)، ph(11-4)، مقدار 2o2h (1-1/0 میلی لیتر)، غلظت سیانید (75-5/2 میلی گرم در لیتر) و زمان تابش اشعه uv (ultraviolet) (90-5 دقیقه) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش روی نمونه واقعی فاضلاب نیز دنبال شد. تعداد 200 نمونه سنتتیک و 20 نمونه واقعی آزمایش شد. داده ها توسط نرم افزار spss آنالیز شد. یافته ها: حداکثر حذف سیانید (5/2 میلی گرم در لیتر) توسط فرایند 2o2h/2tio/uv تحت شرایط بهینه (75/0 گرم در لیتر نانوذره، 5/0 میلی لیتر پراکسید هیدروژن، و 8 = ph) حدود 96 درصد بود. راندمان حذف سیانید (20 میلی گرم در لیتر) توسط فرایند 2o2h/2tio/uv در دامنه 90-5 دقیقه به ترتیب، 35، 75/38، 55، 56، 59، 25/61، 65، 5/71، 81 و 5/88 درصد بود. کارایی حذف سیانید توسط فرایند 2o2h/2tio/uv در دامنه غلظت 5-5/2 میلی گرم در لیتر از 6/95 به 4/50 درصد کاهش یافت. حداکثر حذف سیانید (5/2 میلی گرم در لیتر) توسط فرایند 2uv/zro تحت شرایط بهینه (75/0 گرم در لیتر نانوذره، و 4 = ph) حدود 6/85 درصد بود. حداکثر راندمان حذف سیانید از فاضلاب واقعی توسط فرایندهای 2uv/zro و 2o2h/2tio/uv به ترتیب 08/54 درصد و 8/72 درصد بود. استنتاج: افزایش مقدار نانوذره، زمان و کاهش ph کارایی فرایند 2uv/zro را افزایش داد. افزایش غلظت سیانید، کارایی هر دو فرایند را کاهش داد. افزایش 2o2h تا مقدار بهینه (5/0 میلی لیتر 2o2h در 100 میلی لیتر سیانید) کارایی فرایند 2o2h/2tio/uv را افزایش داد ولی مقادیر بالاتر 2o2h راندمان فرایند را کاهش داد.